शेवटी अंतर राहूनच गेलं...

 *शेवटी अंतर राहूनच गेलं...*

लहानपणी प्रवास करताना आई

घरून डबा करून द्यायची; पण

बाकीच्या लोकांना विकत घेऊन

खाताना बघितले की खूप वाटायचं,

आपणही विकत घेऊन खावं. पण

बाबा म्हणायचे, ती श्रीमंत माणसं,

पैसे खर्च करून खाऊ शकतात, आपण नाही.

मोठेपणी विकत घेऊन खाताना बघितले, तर आरोग्याची काळजी

म्हणून बाकी लोकं घरून करून आणलेला डबा खाताना दिसू

लागली.

शेवटी अंतर राहूनच गेलं..

लहानपणी जेव्हा मी सुती कपडे घालायचो, तेव्हा बाकी लोक

टेरिकॉट कपडे घालायचे, खूप वाटायचं आपणही असे कपडे घालावे.

मोठेपणी आम्ही टेरिकॉट घालायला लागलो आणि ते सुती. सुती कपड़े महाग झाले. परत शेवटी अंतर राहूनच गेलं..

लहानपणी खेळताना पडलो तर गुडघ्यावर पँट फाटायची, आई

छानपैकी शिवायची, पण शिवलेलं कोणाला दिसू नये ही माझी धडपड आसायची.

मोठेपणी गुडघ्यावर फाटलेले कपड़े

दामदुपटीने घेताना बघितले.

शेवटी अंतर राहूनच गेलं..

आता कळलं,

हे अंतर असंच कायम राहणार,

मनाशी पक्कं केलं.

जसा आहे. तसाच रहा,

मजेत रहा...

●●●●●●

जेव्हा आयुष्य हसवेल तेव्हा समजा चांगल्या कर्माचे फळ आहे आणि जेव्हा आयुष्य रडवेल तेव्हा समजा

चांगले कर्म करण्याची वेळ आली आहे.

●●●●●●

आरशापुढे उभे असलेल्या पत्नीने पतिदेवाला विचारले - मी खूप जाड दिसते का?

पतीने निरुपयोगी भांडणे टाळण्यासाठी सांगितले - मुळीच नाही!

बायको आनंदी झाली आणि म्हणाली- ठीक आहे, मग मला आपल्या दोन्ही हातांनी उचलून घ्या आणि फ्रीजजवळ घेऊन चला. मी आइस्क्रीम खाईन!

परिस्थिती अनियंत्रित होत असल्याचे पाहून नवरा म्हणाला...

"थांब,.... मी फ्रीजच आणतो!"